به گزارش مشرق، آمریکا قصد دارد پایگاه‌های نظامی خود در شمال سوریه را حتی بعد از پیروزی بر گروه تروریستی داعش، حفظ کند. این در حالی است که دولت سوریه تنها به روسیه اجازه داده است تا در خاک این کشور پایگاه نظامی داشته باشد. ضمن اینکه عملا نیروهای نظامی خارجی دیگری هم در سوریه حضور دارند. روزنامه اینترنتی «گازیتا.رو» روسیه در تحلیلی بررسی کرده که این مسئله در آینده چه عواقبی می تواند برای سوریه داشته باشد.

ارتش آمریکا قصد دارد تا پایگاه‌های خود در مناطق شمالی سوریه را حتی بعد از پایان عملیات نابودسازی داعش حفظ کند. اصلی ترین متحد آمریکا در این کشور، «نیروهای دموکراتیک سوریه» هستند که به نظر می رسد این اتحاد دارای عواقب ثبات بخشی باشد.

"طلال سیلو" سخنگوی رسمی نیروهای دموکراتیک سوریه در مصاحبه با خیرگزاری «رویترز» گفته است: «دولت امریکا برای اقدامات خود در سوریه، راهکاری دهها ساله دارد. در آینده توافقات نظامی، اقتصادی و سیاسی بین رهبران محلی در شمال سوریه و مقامات واشنگتن منعقد خواهد شد.»

نیروهای دموکراتیک سوریه که شبه نظامیان کرد هم جزو ترکیب آنها هستند، در حال حاضر در حال حمله به شهر رقه هستند. به عقیده نظامیان آمریکایی، این شهر، دقیقا مانند شهر موصل عراق، اهمیت زیادی برای داعش دارد.

سیلو گفت: «آمریکایی‌ها حتی بعد از نابودی داعش، دارای منافع راهبردی در سوریه هستند. آنها به تازگی در مورد امکان آماده سازی فرودگاههای نظامی در منطقه توافقاتی انجام داده‌اند. و این تازه اول ماجراست. آمریکا بدون هدف از نیروهای دموکراتیک حمایت نکرده است تا بعدا براحتی از سوریه برود.»

به عقیده وی، سوریه ممکن است به پایگاه جدیدی برای نیروهای آمریکایی در منطقه خاورمیانه تبدیل شود و حتی ممکن است این پایگاه جایگزین پایگاه هوایی آمریکا در ترکیه شود.

پایگاه هوایی «اینجرلیک» آمریکا در ترکیه امروزه یکی از اصلی ترین مراکز آمریکا برای حملات به مواضع داعش در خاک سوریه و عراق است. با توجه به عواقب منفی نزدیکی مواضع ترکیه و روسیه در زمینه نظامی، آمریکایی‌ها واقعا باید به فکر یافتن جایگزینی برای این پایگاه باشند. حتی مقامات آنکارا برخی مقامات نظامی بلندپایه ترک در پایگاه اینجرلیک را به دست داشتن در تلاش برای کودتای تابستان سال 2016 در این کشور متهم کرده‌اند.

ایران و حزب الله متحدان نظامی دیگر دمشق هستند

امروزه علاوه بر روسیه که بر اساس توافق رسمی با دولت سوریه دارای پایگاه هوایی در فرودگاه نظامی «حمیمیم» است، نیروهای نظامی برخی کشورهای دیگر نیز در خاک سوریه حضور دارند. برای مثال نظامیان ایرانی هم که متحد بشار اسد هستند، در مناطق مختلف سوریه حضور داشته و به ارتش سوریه در مبارزه با گروههای تروریستی کمک می کنند، ضمن اینکه مشاورین نظامی ایرانی، حتی در رده های بلندپایه، در میان نیروهای نظامی سوری دیده می شوند.

دیگر متحد ارتش سوریه، نیروهای جنبش حزب الله لبنان هستند که بویژه در مناطق مرزی دو کشور فعالانه در حال مقابله با داعش هستند. ضمن اینکه دقیقا به دلیل حضور آنهاست که هر از چندگاهی جنگنده های اسرائیلی مناطقی از خاک سوریه را بمباران می کنند. مقامات تل آویو از تقویت مواضع حزب الله در سوریه، به دلایل امنیتی نگران هستند.

ضمن اینکه در شمال سوریه نیز نیروهای ارتش ترکیه حضور دارند. نظامیان ترکیه از نوامبر سال 2016 به بهانه مبارزه با داعش به خاک سوریه وارد شدند و با وجود نابودی تروریستها، همچنان در مناطق همجوار مرزی ترکیه حضور دارند.  بر اساس توافق بدست آمده بین مسکو، تهران و آنکارا برای ایجاد مناطق کاهش تنش در خاک سوریه، نیروهای ترکیه می بایست امنیت استان ادلب را تامین می کردند، ولی این منطقه بسیار ناآرام است و دائما بین گروه «احرار الشام» که متحد ترکیه است و تندرویان گروه «جبهه النصره» درگیری نظامی می شود.

بر اساس اطلاعات خبرگزاری «آناتولی» ترکیه، آمریکا در حال حاضر در شمال سوریه 10 پایگاه نظامی دارد. همه آنها در مناطقی هستند که مردم آن کرد بوده و تحت کنترل نیروهای دموکراتیک سوریه قرار دارند. این منطقه عنوان «فدراسیون شمال سوریه» نام گرفته و قصد اعلام خودمختاری دارد که البته مسلما از سوی دمشق به رسمیت شناخته نمی شود. مهمترین پایگاههای نظامی آمریکا در حومه شهرهای «رومیلان» و «کوبانی»  قرار دارند و بالگردهای آمریکایی دقیقا از آنجا عملیات حمایت هوایی خود از نیروهای دموکراتیک سوریه برای آزادسازی شهر رقه را انجام می دهند.

آیا جنگ تازه‌ای بر سر پایگاه‌ها در سوریه به راه خواهد افتاد؟

"فرهاد پاتییف" رئیس شورای ارگان اجتماعی «خودمختاری ملی-فرهنگی کردهای ساکن روسیه» معتقد است که روسیه و آمریکا اصلی ترین تضمین کننده های پایان مناقشه نظامی در خاک سوریه هستند. وی به این روزنامه گفته است: «حل و فصل سیاسی بحران سوریه نیازمند تضمین محکمی است و تنها روسیه و آمریکا می توانند بطور همزمان چنین تضمینی بدهند و دستیابی به چنین توافقی ممکن است. و کردهای ساکن سوریه هم برای انجام مذاکره در این رابطه هم تمایل داشته و هم آماده هستند.»

به عقیده پاتییف، در همین راستا، وجود پایگاههای نظامی آمریکا در شمال سوریه بعد از پاکسازی خاک سوریه از وجود داعشی ها، تهدیدی برای آغاز مناقشه نظامی جدیدی بشمار نمی روند.

مشکل اینجاست که امکان تهدید آغاز مناقشه نظامی جدید در رابطه با این است که آمریکا همچنان رژیم بشار اسد را دشمن خود می داند، هرچند فعلا بر لزوم کناره گیری وی از قدرت اصرار زیادی ندارد. به همین دلیل بعد از نابودی تروریستهای داعشی در سوریه، آمریکا ممکن است بر نیروهای دموکراتیک سوریه فشار بیاورد تا برای سرنگونی بشار اسد، دست به اقدام بزنند. این وضعیت برای رهبران سیاسی کردهای سوریه که بر مواضع خویش در خصوص ایجاد حکومتی فدرال اصرار دارند، بهترین شرایط برای عدم مشارکت در چنین جنگ داخلی جدیدی است. 

فرهاد پاتییف معتقد است: «در شرایط کنونی خاورمیانه هر نوع یکپارچگی چندملیتی و چندگانه در منطقه اشتباه است. وجود پایگاههای آمریکایی بازدارنده برای بوجود آمدن رژیمی خودکامه است و وجود پایگاههای روسیه نیز بازدارنده ادامه یافتن حضور نظامیان ترکیه در خاک سوریه است.»

آمریکا از کردها برای اهداف سیاسی خود استفاده می‌کند

"رستم رزگویان" سردبیر نشریه «ایزدی پرس» دیدگاه دیگری دارد. وی گفته است: «کردهای سوریه تنها ابزاری برای تحقق سیاستهای آمریکا در این کشور هستند. و برای درک این مطلب باید به آغاز مناقشه نظامی در سوریه نگاه دوباره‌ای کرد. آمریکایی‌ها برای مدتهای زیادی از عامل کردها در سوریه استفاده می کردند تا گروههای مسلحی، حتی از نوع تروریستی آن را تشکیل دهند تا علیه دولت بشار اسد دست به مبارزه زده و آن را سرنگون کنند. در واقع آمریکایی‌ها نیروهای کرد را برای مقابله با دمشق، بسیار قدرتمند و مناسب می دانند.

به گفته رزگویان، به همین دلیل، پیروزی بر داعش پایان بحران در سوریه نخواهد بود، بلکه می تواند آغازی برای مناقشه‌ای جدید بین کردهای مورد حمایت آمریکا با نیروهای دولتی سوریه باشد. وی افزود: «بسیار مهم است که کردهای سوریه درگیر این دامی که آمریکا برای آنها پهن کرده نیفتند. برای اینکه در این صورت یک مناقشه نظامی درازمدت دیگر در سوریه براه خواهد افتاد. در شرایط فعلی هم کردها وهم آمریکایی‌ها مجبور به همکاری با یکدیگر هستند، ولی در دورنمای درازمدت، واشنگتن مسلما حاضر نخواهد بود روابط خود با ترکیه را فدای تشکیلات "فدراسیون شمال سوریه" کند.»